Άθροισα όλα τ’ αστέρια
και προσπάθησα να σταθώ ψηλά
άγγιξα τον ήλιο με τα χέρια
και σε άφησα να μου φύγεις ξανά
Κοίτα, ένας στρατός πειρατές κολυμπάνε
μα είναι οι θάλασσες τόσο μικρές που χωράνε
μες στο πιάτο της σούπας μου
δες αιωρείται στο δωμάτιο
καλέ τι υπερβολές !
Διαίρεσα το άτομο στα δύο
και αφαίρεσα το μπλε απ’ το εννιά
έγραψα στον ουρανό αντίο
και σε άφησα να μου φύγεις ξανά
Κοίτα, ένα δωμάτιο οβάλ
ζωγραφίζω σε γαλάζιο τετράδιο σπιράλ
το μολύβι, μια κολόνα στραβή της ΔΕΗ
δίνει ρεύμα, και ξεχνά την τροχιά της η Γη
Σκούπισα όλη τη σαχάρα
και κολύμπησα μες στον Πειραιά
έφτιαξα με ρύζι καρμπονάρα
και σε άφησα να μου φύγεις ξανά...