Μου έλεγες να μη φοβάμαι
πως δε θα μας χωρίσει η συνήθεια
χαμογελούσες το θυμάμαι
και πίστευα ότι έλεγες αλήθεια
Και να που τώρα γίναμε δυο ξένοι
χαμένοι στο παιχνίδι της ζωής
για σένα είμαι ανάμνηση θλιμμένη
για μένα ήσουν όνειρο στιγμής
Μια νύχτα ακόμα αργοσβήνει
και συ κοιτάς χλωμή και λυπημένη
μα τη βραδιά θυμήσου εκείνη
που λέγαμε η ζωή μας περιμένει
Και να που τώρα γίναμε δυο ξένοι
χαμένοι στο παιχνίδι της ζωής
για σένα είμαι ανάμνηση θλιμμένη
για μένα ήσουν όνειρο στιγμής