Πόσες φορές αρχίσαμε
και πόσες δεν τελειώσαμε,
πόσες φορές σαν τα φτερά
τα χέρια δεν απλώσαμε.
Για μιαν αρχή που όλο αργεί
αρχίζουμε και πάλι,
κι είν’ η χαρά σαν τη βροχή
που σαν ποτάμι πάει.
Πόσες φορές μιλήσαμε
και πόσες μας πληγώσανε,
πόσες φορές στα χείλη μας
τα λόγια δεν παγώσανε.
Για μιαν αρχή που όλο αργεί
αρχίζουμε και πάλι,
κι είν’ η χαρά σαν τη βροχή
που σαν ποτάμι πάει.