Ανοίγοντας πανιά γι’ αυτό το πέλαγο,
για τούτο το ταξίδι,
το γνώριζα καλά κι εσύ μαζί
πως είν’ ταξίδι μακρινό, νερό μεγάλο.
Δεν ήταν εύκολο να βγεις
σε τέτοιο δρόμο μακρινό,
με τόσους ναύτες στα σκοινιά,
τόσους στον πάτο,
άλλους δεμένους σαν σκυλιά,
άλλους στο θάνατο κοντά,
άλλους στην άμμο να μετράνε τη φωτιά,
δεν ήταν εύκολο να βγεις
σε τέτοιο δρόμο μακρινό,
με τόσους ναύτες στα σκοινιά,
τόσους στον πάτο.
Ανοίγοντας πανιά
για τέτοιο πέλαγο, μακριά,
το ξέραμε πως είν’ ταξίδι μακρινό,
ταξίδι που ίσως δεν έχει άλλο.