Θέλω να δω τους πλανήτες
Να τους ρωτήσω για χθες
Πού χάθηκες
Ποιος δρόμος σ’ έκλεψε
Τους είπα πως άλλα μου είπες
Κόσμο οι τοίχοι γεμίζουν
Θα πρέπει να κάνουν γιορτή
Σαν προσευχή τα τάματα αρχίζουν
Δεν είναι καλά το παιδί
"Γεια σου, τι κάνεις;
Ενοχλώ; Να κλείσω;"
Είπες χθες το βράδυ
"Πριν να σε φιλήσω,
θα σ’ αφήσω"
Νομίζω πως το πίστεψα
Φοβάμαι μη χαθείς
Γι’ αυτό σε παίρνω,
πες που είσαι
Έλα, μην αργείς!
Μου μοιάζει ησυχία.Πες μου, είσαι εκεί;
Γιατί πάντα να λυγίζω πριν η σκέψη σου χαθεί;
Έλα, σταμάτα τ’ αστείο, εγώ που σ’ αγαπώ
Εμένα που μου λείπεις κι όταν είσαι εδώ
Σηκώνομαι τα βράδια κι όλα μοιάζουν ίδια
Τυλίγομαι στα ρούχα σου σαν φυλακή
Κοιτάζω απ’ το παράθυρο, φοράω στολίδια
Και λέω ήρθε η ώρα, Όπου να’ ναι θα φανεί
Γι’ αυτό λοιπόν, θα δέσω όλα μου τα σεντόνια
Θα βγω για να φωνάξω έξω στην αυλή
Και θα πιαστώ σ’ έναν πλανήτη με τα δόντια
Να `ρθώ για να σε κλέψουμε μαζί.
Όλα τα χρόνια κρεβάτι
Φίλοι μου είναι οι γιατροί
Πρέπει να πόνεσε
Κάποιος την πλήγωσε