Κρούει οπίσ’ τ’ αρνόπο μου
άμον ντο παρακαλώ
κε πορώ να φέρ’ ατέν
σην στράταν ντο θέλω γω.
Εθαρρώ επάτεσα
τη μαϊσίτσας το τραπέζ'
ξάι το χάλι μ’ κι τερεί
και εμέναν περιπαίζ'.
Έκοψα τ’ ομμούτια μου
θα χάμαι ασ’ ην γην
όσο κι αν εράεψα
κι έβρα τεσόν το μιγγίν.
Νε Θεόν απάν ι σ’ εσ’
νε Χριστόν νε άγιον
εθαρρώ θα παραδίς
το ψόπο σ’ σο διάβολον.