Ένα απέραντο γιατί με πνίγει ακόμα
η ώρα πέντε το πρωί κι είμαι λιώμα.
Στον εαυτό μου έχω κλειστεί, απ’ όλα λείπω
ότι καινούριο μου συμβεί το εγκαταλείπω.
Τα πάντα με γυρίζουνε σε σένα
κανένα δεν αντέχω, ούτε εμένα.
Με κάνει κρίση πανικού
που σκέφτομαι πως είσαι αλλού
και απορώ ειλικρινά
αν έχεις μέσα σου καρδιά.
Με κάνει κρίση πανικού
που άλλο σώμα σ’ ακουμπά,
εσύ είσαι μέσα μου παντού
κι εγώ για σένα πουθενά.
Ότι γνωρίζω δεν μπορεί να με κρατήσει
από εσένα έχω πιαστεί μου έχεις λείψει.
Θέλω τη δύναμη να βρω να προχωρήσω
μα μ’ ένα τρόπο μαγικό με φέρνεις πίσω.
Τα πάντα με γυρίζουνε σε σένα
κανένα δεν αντέχω, ούτε εμένα.
Με κάνει κρίση πανικού
που σκέφτομαι πως είσαι αλλού
και απορώ ειλικρινά
αν έχεις μέσα σου καρδιά.
Με κάνει κρίση πανικού
που άλλο σώμα σ’ ακουμπά,
εσύ είσαι μέσα μου παντού
κι εγώ για σένα πουθενά.