Ποιος έφερε κι εσένα
σ’ άλλη γη, στα ξένα,
με μιαν ελπίδα πάλι να αργεί,
να σέρνεις τόσα χρόνια προδομένα.
Βαριά κι η πίκρα στην καρδιά
ως και οι νύχτες μένα περνάνε,
οι μέρες σου να φεύγουν βιαστικά,
να σε ξεχνάνε.
Οι δρόμοι έχουν πια κλειστεί για σένα
σ’ έφεραν σε σταθμό
που δεν περνάν τα τρένα
για ταξίδια ξεγραμμένα.
Βαριά κι η πίκρα στην καρδιά
ως και οι νύχτες μένα περνάνε,
οι μέρες σου να φεύγουν βιαστικά,
να σε ξεχνάνε.