Μου κάρφωσες τα μάτια σου
στα μάτια τα δικά μου,
και μια πληγή μου άνοιξες
βαθειά μες στην καρδιά μου
μα πού να βρω το φάρμακο
να δω τη γιατρειά μου.
Τέτοιον πόνο στην καρδιά μου
άλλο πια δεν τον αντέχω,
ο καημός με βασανίζει
και παράπονο το έχω.
Και όμως αν με λυπηθείς
και τον καημό μου νιώσεις,
εσύ μπορείς, το βάλσαμο
στον πόνο μου, να δώσεις,
αφού εσύ με πλήγωσες,
μπορείς και να με σώσεις.
Τέτοιον πόνο στην καρδιά μου
άλλο πια δεν τον αντέχω,
ο καημός με βασανίζει
και παράπονο το έχω.