Στο πιο ψηλότερο βουνό
θ' ανέβω να φωνάξω,
να πω σ' ανθρώπους και Θεό
και χίλια να τους τάξω.
Κι όταν θα πάψω να πονώ,
ορκίζομαι να κάνω
για τάμα, ετούτο το βουνό,
χρυσάφι, πριν πεθάνω.
Μοίρα μου κακομοίρα,
βόηθα με μην χαθώ,
μοίρα μου κακομοίρα,
βόηθα με μην χαθώ.
Τόσες ρυτίδες στην καρδιά,
στις φλέβες τόσο κλάμμα,
μ' έντυσε η θλίψη βασιλιά,
να παίξω αυτό το δράμα.
Αν ξαναζήσω, θ' αγαπώ
αυτούς που με μισούνε
γιατί μου κάνουνε κακό
όσοι με αγαπούνε.
Μοίρα μου κακομοίρα,
βόηθα με μην χαθώ,
μοίρα μου κακομοίρα,
βόηθα με μην χαθώ.