Ώρες ώρες μάτια μου φοβάμαι
μη χαθείς κι εσύ με όσα πάνε
ώρες ώρες νιώθω πως σε χάνω
τρέχω μα δε φτάνω παίζω κι όλο χάνω
Είναι νύχτες που όλα με πονάνε
τρέμω μη χαθείς και δε κοιμάμαι
είναι νύχτες που όλα όσα αγαπάμε
νιώθω πως σκορπάνε μάτια μου πού πάμε
Σ’ αγαπώ όσο ποτέ θάλασσά μου κι ουρανέ
δεύτερέ μου εαυτέ μη χαθείς μ’ακούς
μη σου λέω ποτέ...
Είναι βράδια φως μου που τρομάζω
κάθε τι κακό στο νου μου βάζω
είναι βράδια που το παρακάνω
ως την τρέλα φτάνω το μυαλό μου χάνω