Πάνε δυο χρόνια που `φυγες απ’ το στρατό
στο πρακτορείο λασπωμένος ένα βράδυ
κίνησες για το σταθμό.
Να `ταν μονάχα για δουλειά
έτσι γλυκά που σ’ έσφιγγε η πόλη
στην πλατεία όλα κλειστά
πίσω απ’ τις γρίλιες σε κοιτούσαν όλοι.
Νίκο, εξόριστος είσαι στο ίδιο σου το χώμα
Νίκο, στο ίδιο ταξίδι γυρνάς ακόμα.
Τα βράδια όλο ψιθύριζες
ακόμη ένας μήνας
μα όλο πιο πέρα σε ξέβραζε ο καιρός
στην άκρη της σελίδας.