Το άρρωστο κορμάκι μου το τρώει το μαράζι,
που καίγεται η καρδούλα μου κι από καημό στενάζει.
Ο κόσμος όλος χαίρεται και ‘γω μονάχα κλαίω,
τον πόνο πο `χω μέσα μου, ποτέ μου δεν τον λέω.
Ελπίδα έχω μονάχα κι όλο κουράγιο κάνω,
αν με εγχειρίσουν οι γιατροί, ίσως να ξαναγιάνω.