Δεν είν’ τ’ άσπρο κρασί μας
μήτε του ανέμου ρόδο, ρόδο.
Είν’ ένας κάκτος μόνο
που καρτερεί τον πόνο
δίπλα σ’ ένα ποτάμι.
Δεν είν’ τ’ άσπρο κρασί μας.
Δεν είν’ παλιά αγάπη
ούτε της νύχτας ταίρι, ταίρι.
Είν’ μοναχά ένα αστέρι
που ξενυχτάει μονάχο
κάτω απ’ το φεγγάρι.
Δεν είν’ παλιά αγάπη.