Μύκονο άσπρη φρεγάτα
μεθυσμένη από ασβέστη και φιλί
έρχεται πάλι χειμώνας
και θα φύγω σαν έρημο πουλί
Έξω από το λιμάνι καρτερούν οι ανέμοι οι πικροί
για να με πάρουνε πέρα μας χωρίζουν Μύκονο μικρή
Έλα να βάλεις δυο πανιά
κι ένα σχοινί στην πλώρη
να σε γυρίζω στο ντουνιά
τ’ αρχιπελάγου κόρη
Σε παγερή πολιτεία
και στα φώτα τα κρύα σαν θα βγω
σε παγωμένες αγάπες
παγωμένες ματιές θε να πνιγώ
Μύκονο πέτρινο αστέρι
μεσημέρι καφτό πελαγινό
βαρκούλα θα σε στολίσω
για ταξίδι κινάμαι γιορτινό
Έλα να βάλεις ...