Έπεφτε αργά το βράδυ,
φύλλο λεύκας στα νερά,
αχ, κοιμάται ένα αγόρι
'κεί κοντά στην καλαμιά.
Απ’ το πράσινο ποτάμι
φάνηκε μια κοπελιά,
λάμπει το νερό, φωτίζει
τη νυχτιά, τη νυχτιά.
Μέσα στο κλειστό του μάτι
σάλεψε ένα πουλί,
αχ, κοιμάται το αγόρι
μοναχό, χωρίς φιλί.
Απ’ το πράσινο ποτάμι
χάθηκε η κοπελιά,
κρύφτηκε το καλοκαίρι,
σιγοτρέμει η καλαμιά.