Τ’ αστέρια βγήκανε και σκοτεινιάζει
η μέρα χάνεται σιγά σιγά,
με την καρδούλα μου αχ! πόσο μοιάζει
η νύχτα που έρχεται και σκοτεινιάζει.
Οι φίλοι μου θα κλάψουνε,
τα σίδερα θα σπάσουνε,
καρδιές θ’ αναστενάξουνε,
ετούτη τη βραδιά.
Σεργιάνι βγήκανε στην κάμαρά μου
οι αναμνήσεις σιγά σιγά,
και πόνοι γίνανε τα όνειρά μου,
σεργιάνι βγήκανε στην κάμαρά μου.
Οι φίλοι μου θα κλάψουνε,
τα σίδερα θα σπάσουνε,
καρδιές θ’ αναστενάξουνε,
ετούτη τη βραδιά.
Τ’ αστέρια χάθηκαν και ξημερώνει
ο ήλιος βγαίνει σιγά σιγά,
φωτιά η σκέψη της και με ματώνει
τ’ αστέρια χάθηκαν και ξημερώνει.
Οι φίλοι μου θα κλάψουνε,
τα σίδερα θα σπάσουνε,
καρδιές θ’ αναστενάξουνε,
ετούτη τη βραδιά.