Δες, καμιά φορά η ζωή
εκπλήξεις που σου κρύβει
μέσα σ’ έχει κι άξαφνα
σε βγάζει απ’ το παιχνίδι.
Δες, αγάπη μου κι εσύ
τι μου `χες φυλαγμένο
νόμιζα πωσ μ’ αγαπάς
μα μ’ είχες τελειωμένο.
Και μου ζητάς να προσπαθήσω
να σε ξεχάσω να σε σβήσω.
Μα πες μου πώς
ξεχνιέται κάποια σαν εσένα, πώς;
εξήγησέ το αυτό σε μένα, πώς;
μπορεί κανείς αν σ’ αγαπήσει να σ’ αφήσει πως ;
Δες, καμιά φορά η ζωή
τι σου επιφυλάσσει
πάνω της μη βασιστείς
μπορεί να σε κρεμάσει
Έτσι αγάπη μου κι εσύ
με κρέμασες μια μέρα
νόμιζα πως μ’ αγαπάς
μα μ’ είχες κάνεις πέρα.