Τώρα γυρνάς στη φαντασία
τις νύχτες που σ’ αναζητώ
τις νύχτες που `χει σημασία
για μένα μόνο το πιοτό.
Σε βλέπω πάντα να φιλιέσαι
με κάποιον άλλο π’ αγαπάς
στην αγκαλιά του να κυλιέσαι
τα χάδια σου να του σκορπάς.
Κι είναι μαρτύριο το δηλητήριο
της φαντασίωσης αυτής
βασανιστήριο και κολαστήριο
που εύχομαι να το γευτείς
Κάθε νυχτιά σε ξαναπιάνω
τα ίδια ψέματα να λες
να στέκεσαι στη σκάλα πάνω
να με κοιτάζεις και να κλαις
Nα ξέρω πως μ’έχεις προδώσει
αδιάντροπα και ταπεινά
στο θάνατο πως μ’ έχεις δώσει
και στην πληγή μου δεν περνά
Κι είναι μαρτύριο το δηλητήριο
της φαντασίωσης αυτής
βασανιστήριο και κολαστήριο
που εύχομαι να το γευτείς