Ταΐζω το κομπιούτερ τις χαρές μου,
τα όνειρα καθώς και τις κακές μου,
τους πόθους, τους καημούς σαν υπνοβάτης,
τα κάνει σούμα και μου δίνει τ’ όνομά της.
Εγώ το 3000 κι αν γεννιόμουνα,
τζιμάνι αστροναύτης κι αν γινόμουνα,
στον τάδε γαλαξία, Χ φεγγάρι,
πάλι θα την κατάβρισκα
μ’ ένα του Βαμβακάρη.