Ερημωμένα μου χωριά
ψυχές πουλιά που πετούνε
καλοκαίρια, καλοκαίρια μου
παιδιά λησμονημένα.
Ερημωμένη μου καρδια
μικρές φωτιές με ξυπνούνε
ηλιαχτίδες, ηλιαχτίδες μου
το βλέμμα μου τρυγούνε.
Άνεμε, πάρε με
φύσα με στα κύματα
σαν παιδί βγάλε με
στα λυμένα σου τα βήματα.
Μες στης ζωής το υφαντό
κεντούνε σαν βελόνια
άνεμοι και ανεμώνες μου
της μνήμης τα στημόνια.
Μες στης σιωπής μου το χορό
μορφές που ανηφορίζουν
καλοκαίρια, καλοκαίρια μου
στο φως με πλημμυρίζουν.
Άνεμε, πάρε με
φύσα με στα κύματα
στα λυμένα σου τα βήματα.