Αυτός που ήξερε πώς ανάβει μια φωτιά
χωρίς χέρι ανθρώπου να την αρχίσει
και ήξερε ακόμα πώς ανάβει μια φωτιά
μες στις ψυχές των ανθρώπων
που χέρι ανθρώπου δεν μπορεί να σβήσει.
Κάθισε στη σκιά του δειλινού
εκεί που σμίγει η σιωπή των τζιτζικιών
με τις κρυστάλλινες καμπανούλες του νερού
και στο νου του έφερε και πάλι την αγαπημένη.