Πλήρωσα δυο νοίκια μοναξιά κι είπα να `ρθω,
κράταγα ελπίδες στην καρδιά πως θα σε βρω
κανείς δεν ξέρει η αγάπη πως πονά
μα σαν τη χάσει, την καρδιά του κυβερνά.
Ζωής παιχνίδι, της αγάπης χωρισμός,
εσύ να φεύγεις κι εγώ να `μαι γυρισμός,
τα πάνω κάτω πως τα φέρνει ο καιρός,
να `σαι γιοφύρι κι εγώ να `μαι ποταμός.
Ψεύτικες ελπίδες που μας τάξανε χαρά,
ποιες τρελές πυξίδες σου πλανέψαν τη ματιά,
κι αυτός που ξέρει, στην αγάπη, να γυρνά,
με το μαχαίρι τα σκοτάδια της τρυπά.
Ζωής παιχνίδι, της αγάπης χωρισμός,
εσύ να φεύγεις κι εγώ να `μαι γυρισμός,
τα πάνω κάτω πως τα φέρνει ο καιρός,
να `σαι γιοφύρι κι εγώ να `μαι ποταμός.