Νύχτα βαθιά κι η μοναξιά
στο στήθος μου μαχαιριά
κι οι αναμνήσεις από το χθες
να με γεμίζουνε ενοχές
Μνήμες παλιές γίναν φωλιές
και πνίξαν τις αντοχές
και οι σκιές απειλητικές
μας φυλακίζουν στην ερημιά
Και η δική σου η φυγή μια πληγή
κι εγώ κρυμμένος στη σιωπή
βαθιά μου πνίγω μια κραυγή
Στις αναμνήσεις χάνομαι κι αισθάνομαι
ναυαγός που δε βρίσκει στεριά
Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
με πνίγει η μοναξιά γιατί μου λείπεις
Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
σκληρή η μοναξιά πόσο μου λείπεις
Μη με κοιτάς μη μου μιλάς
σκοτείνιασε πια το φως
γιατί το νιώθω και ξέρω πως
ο χωρισμός είναι αληθινός
Αδεια ζωή νύχτα σκληρή
να χάνεται στη σιωπή
και να μ’αφήνει χωρίς σκοπό
να συνεχίζω να σ’ αγαπώ
Μα η δική σου η φυγή μια πληγή
κι εγώ κρυμμένος στη σιωπή
βαθιά μου πνίγω μια κραυγή
Στις αναμνήσεις χάνομαι κι αισθάνομαι
ναυαγός που δε βρίσκει στεριά
Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
με πνίγει η μοναξιά γιατί μου λείπεις
Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
σκληρή η μοναξιά πόσο μου λείπεις