Λίγα λουλούδια αληθινά και μια ψωμιέρα
το νυχτικό βαμβακερό
και μια γκαζιέρα
ένα κρεβάτι στη γωνιά κι ένα φανάρι
έξω λυσσάει η βροχή
που θα σε πάρει
Είν του ραδιόφωνου ο ήχος που μου λέει
στο νεροχύτη η βρυσούλα που ξεπλένει
κάτω στο βήχα σου κουρνιάζει η αλληγορία
βαριά βρισιά
φτηνός καπνός και απορία
Είναι ένα φως τώρα που λιώνει τη μορφή σου
οι αναμνήσεις που γλυκαίνουν την ψυχή σου
τραύμα και πόνος και καημός και πως αλλάζεις
είναι τα χρόνια που περνούν και που τους μοιάζεις
Ρούχα πλυμένα καθαρά μα μπαλωμένα
λίγες γραφές και τα τσιγάρα αφημένα
στο μεροκάματο που βλέπω δε θα χάσει
αν είσαι σύγκλιση ο γιος να μη σου μοιάζει
Είναι καπνός τώρα που λιώνει τη μορφή σου
οι αναμνήσεις που γλυκαίνουν την ψυχή σου
τραύμα και πόνος και καημός και πως αλλάζεις
είναι τα χρόνια που περνούν και που τους μοιάζεις.