Το ξέρεις σού `χω αδυναμία,
γι’ αυτό με κάνεις ότι θέλεις.
Και στης καρδιάς την τρικυμία,
εσύ εννιά μποφόρ μου στέλνεις.
Της ψυχής σου είμαι γνώστης
και δεινός ναυαγοσώστης.
Μα όταν πανικός με πιάνει,
στης καρδιάς σου το λιμάνι,
ποιος θα σώσει πια και μένα,
πού `χω τα κουπιά σπασμένα.
Το ξέρεις πόσο σε αγαπάω
όμως μαζί σου αργοπεθαίνω.
Κι’ αφού με σένα τόσα τραβάω,
γιατί κοντά σου τότε μένω.
Της ψυχής σου είμαι γνώστης
και δεινός ναυαγοσώστης.
Μα όταν πανικός με πιάνει,
στης καρδιάς σου το λιμάνι,
ποιος θα σώσει πια και μένα,
πού `χω τα κουπιά σπασμένα.