Πώς απεφάσισες ν’ αφήσεις το παιδί σου
στης εκκλησίας τη μαρμάρινη τη σκάλα
δεν είχες άπονη στα στήθια σου καρδιά
και το Θεό δεν εφοβήθηκες μια στάλα
Μάνα σαν και σένα όμως
πρέπει να ξεγράφει ο νόμος
Μέσα στης νύχτας τη σκληρή τη παγωνιά
που ο βοριάς έκανε κρύσταλλα τα χιόνια
μ’ άγριο κλάμα το παιδί σε μια γωνιά
απ’ τους διαβάτες ζήταγε να βρει συμπόνια
Μάνα σαν και σένα όμως
πρέπει να ξεγράφει ο νόμος
Σκέψου καλά να μεγαλώσει το παιδί
και δικαστής σου να γινότανε μια μέρα
να σε δικάσει αυτό το ίδιο σου παιδί
που εγκατέλειψες βρε άσπλαχνη μητέρα