Αμύνομαι
γιατί στιγμές στα χέρια σου αφήνομαι.
Κι ύστερα γίνομαι αέρας
και τα μαλλιά σου όπως θέλω
θ’ ανεμίζω.
Κι ύστερα γίνομαι αέρας
και στα δικά μου κύματα
σ’ αρμενίζω.
Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω,
δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω
να ‘σαι δική μου, δεν το πιστεύω.
Αμύνομαι
σ’ αυτό τον έρωτα δεν παραδίνομαι.
Θολό νερό είμαι που τρέχει
και παρασύρω ότι μ’ έχει
αγαπήσει.
Θολό νερό είμαι που τρέχει
πες μου μια λέξη που ν’ αντέχει
στην αλήθεια.
Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω,
δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω
να ‘σαι δική μου, δεν το πιστεύω.