Ίσως υπάρχει ένας κόσμος σαν αυτόν εδώ
θα `χει ζητιάνους κι άρρωστα παιδιά
και ένα πιάτο που θα το κοιτάνε όλοι
Ίσως υπάρχουν κι άλλες πόλεις, πιο πολλές
μία αγάπη να σε περιμένει πάντα
θα τα `χουν όλα έτοιμα από πριν
και στη γωνιά θα νανουρίζονται από μια μπάντα
Αδέξιε εραστή της συμφοράς
μετά την ύψωση τα λέμε πιο καλά
θα κουραστείς και θ’ αποκοιμηθείς
στην αγκαλιά μιας μελωδίας
θα ξαφνιαστείς και θ’ αποκοιμηθείς
πίσω απ’ τη μάσκα μίας άγριας κτηνωδίας