Πέρα εκεί μες στην ερημιά,
μέσα στα βουνά, είδα μια βραδιά
και μες στης νύχτας τη σιωπή
μακριά εκεί κάποιος τραγουδεί.
Ραμόνα πού είσαι τώρα μακριά;
Ραμόνα θυμήσου πάλι τα παλιά.
Μου είχες γεμίσει πικρό φαρμάκι μες στην καρδιά
με όρκους με λόγια και με τα ψεύτικά σου φιλιά.
Ραμόνα τώρα όλα τα ξεχνώ.
Ραμόνα αγάπα με όπως και γω.
Μες στη ψυχή μου σ’ έχω δε σε λησμονώ.
Ραμόνα πεθαίνω, πονώ.